ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞ

Ποια είναι η ουσία των εννοιών της (πραγματικής) δημοκρατίας και της δικτατορίας του προλεταριάτου κατά τους Μαρξ και Ένγκελς;


 Όταν λέμε πολιτικό πρόταγμα, εννοούμε εκείνο το πολιτικό σύστημα που προτείνει ο Μαρξ (και Ένγκελς) το οποίο θα πρέπει να πάρει τη θέση του αστικού (μετά την συντριβή του τελευταίου).
Και είναι αυτονόητο ότι το πολιτικό σύστημα (σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας) αφορά βασικά τους τρείς κεντρικούς θεσμούς.Δηλαδή την ένοπλη εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία.

Στο κείμενο αυτό θα γίνει προσπάθεια να είμαστε όσο πιο περιληπτικοί γίνεται και ταυτόχρονα επεξηγηματικοί.

Ποια είναι η πρόταση του Μαρξ για το πολιτικό σύστημα;
Τα βασικά δομικά στοιχεία του τα αναφέρει στο βιβλίο του για τον γαλλικό εμφύλιο πόλεμο - παρισινή κομμούνα του 1871 - από όπου στη συνέχεια παρουσιάζονται μερικά αποσπάσματα.

Η ένοπλη εκτελεστική κατά τον Μαρξ:

1) «Το Παρίσι μπόρεσε να αντισταθεί  μόνο και μόνο γιατί εξ αιτίας  της πολιορκίας είχε απαλλαχτεί από το στρατό που τον είχε αντικαταστήσει με μια εθνοφυλακή που αποτελείτο κυρίως από εργάτες.
Το γεγονός αυτό έπρεπε τώρα να μετατραπεί σε μόνιμο θεσμό. Γι αυτό το πρώτο διάταγμα της κομμούνας  ήταν  το διάταγμα για την κατάργηση του μόνιμου στρατού και την αντικατάστασή του με τον ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΛΑΟ (και όχι μόνο εργάτες).»

Δηλαδή η ένοπλη εκτελεστική στο λαό.

2) «…Σε ένα σύντομο πρόχειρο σχέδιο για την εθνική οργάνωση (παγκοινωνική) που η κομμούνα δεν πρόλαβε να το επεξεργαστεί πάρα πέρα, ορίζονται ρητά ότι η κομμούνα θα αποτελούσε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ακόμα και του πιο μικρού χωριού και ότι στην ύπαιθρο ο τακτικός στρατός θα αντικατασταινόταν από μια ΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ με εξαιρετικά σύντομο χρόνο θητείας.»

3)  “…Στις 30, η κομμούνα κατάργησε τον τακτικό στρατό και ανακήρυξε σαν μοναδική ένοπλη δύναμη την εθνοφυλακή, στην οποία θα ανήκαν ΟΛΟΙ οι πολίτες οι ικανοί να κρατούν όπλα.”

4) «Η αστυνομία που μέχρι τώρα ήταν το όργανο της κεντρικής κυβέρνησης, απογυμνώθηκε αμέσως  από τις πολιτικές της ιδιότητες  και μετατράπηκε σε υπεύθυνο όργανο της κομμούνας που μπορούσε να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή.»
Δηλαδή η αστυνομία υποτάχθηκε στην ένοπλη δύναμη της πολιτοφυλακής.

5) « ..η κομμούνα (οργανωμένος λαός σε Κοινότητες - Δήμους) καθαιρούσε και συνελάμβανε τους στρατηγούς της, μόλις γινόντουσαν ύποπτοι ότι παραμελούσαν τα καθήκοντά τους..»

Σχόλιο;
Δηλαδή η κομμούνα, με την πολιτοφυλακή της, είχε ανώτερη εξουσία και από εκείνη των ανώτερων στρατιωτικών. Ήτοι τα ειδικά σώματα όπως του στρατού και της αστυνομίας δεν είχαν στα χέρια τους την μέγιστη ένοπλη εκτελεστική. Αυτή τη μέγιστη ένοπλη εκτελεστική την είχε ο ένοπλος λαός που ήταν οργανωμένος σε κομμούνες - κοινότητες!!!!
Ο αυτενεργός ένοπλος λαός.Δηλαδή  ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ  ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝΗΚΕ ΣΤΟ ΛΑΟ.

Σχόλιο:
Για τον Μαρξ λοιπόν η ένοπλη εκτελεστική εξουσία θα πρέπει να ανήκει στο ΛΑΟ και να μην είναι ένας ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ (μειοψηφικός) μηχανισμός, ιδιαίτερη μειοψηφική δύναμη  αλλά μηχανισμός της ΓΕΝΙΚΗΣ δύναμης (της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού).
Δηλαδή να μην είναι ένας μειοψηφικός και άρα ανεξέλεγκτος από το λαό  (ιδιαίτερος μηχανισμός) που να μπορεί με την ισχύ των όπλων που θα διαθέτει να του αφήνει την ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ και τη ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ  να μπορεί να επιβληθεί αυτός πάνω στο λαό, να στρέψει κάποια στιγμή τα όπλα του εναντίον του λαού. Στο  ποιανού τα χέρια είναι  η ένοπλη εκτελεστική δηλαδή στο αν βρίσκεται στα χέρια του λαού  (γενική δύναμη) ή αν βρίσκεται στα χέρια μιας ιδιαίτερης μειοψηφίας ("ιδιαίτερος" σχηματισμός ένοπλων ανθρώπων που δεν υποτάσσεται καταναγκαστικά στη βούληση του λαού), είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία θα χτιστεί είτε η λαϊκή κυριαρχία είτε μια ολιγαρχική κυριαρχία.

Και όταν λέμε ότι ανήκει εννοούμε ότι στην ΚΟΡΥΦΗ όλων των ιδιαίτερων μηχανισμών (στρατού, αστυνομίας κλπ) βρίσκεται ο ΑΥΤΕΝΕΡΓΟΣ ένοπλα οργανωμένος λαός (πολιτοφυλακή) που έχει την ένοπλη δύναμη να επιβάλλεται σε όλους τους άλλους μηχανισμούς. (Αυτενεργός ένοπλος λαός είναι όρος του Ένγκελς)
Δηλαδή στην κορυφή της ένοπλης εκτελεστικής να μην είναι μια μειοψηφία όπως κόμμα κλπ αλλά ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ.

Η νομοθετική εξουσία κατά τον Μαρξ:   

Σημείωση:  Για τον Μαρξ η κομμούνα (οργανωμένος λαός και όχι μόνο η οργανωμένη εργατική τάξη) Θα ήταν η μορφή οργάνωσης της αυριανής δημοκρατικής κοινωνίας μέσα από την οποία θα δινόντουσαν οι μάχες της εργατικής τάξης για την αλλαγή των σχέσεων παραγωγής (στο οικονομικό επίπεδο) όπως αναφέρει ο Μαρξ.

Θα υπήρχαν: α. οι κομμούνες της βάσης (οργανωμένος λαός σε συλλογικότητες στους χώρους κατοικίας). β. οι κομμούνες των νομών και γ. η κεντρική παγκοινωνική κομμούνα.

Όλες αυτές οι μορφές της κομμούνας θα εξέλεγαν ένα συμβούλιο (συμβούλιο της κομμούνας) το οποίο θα ήταν εκτελεστικό όργανο της όποιας συλλογικότητας. Το κάθε συμβούλιο δηλαδή θα είχε ΜΟΝΟ εκτελεστικές αρμοδιότητες-εξουσιοδοτήσεις και θα ήταν ανακλητό ανά πάσα στιγμή. (Άλλο πράγμα η κομμούνα και άλλο το συμβούλιό της το οποίο είναι μικρό μέρος αυτής)

Που φαίνεται όμως ότι οι εκλεγμένοι όλων των «επιπέδων θα εκτελούσαν ΜΟΝΟ εντολές της βάσης και θα ήταν ανακλητοί ανά πάσα στιγμή;

Γράφει ο Μαρξ για την Παρισινή κομμούνα:

1.«Το Συμβούλιο της Κομμούνας αποτελείτο από δημοτικούς αντιπροσώπους εκλεγόμενους με καθολική ψηφοφορία στα διάφορα διαμερίσματα του Παρισιού.

Ήταν υπεύθυνοι και μπορούσαν να ανακληθούν σε κάθε στιγμή».

2.«Ενώ πρώτα αποφασιζόταν κάθε 3 ή 6 χρόνια (κοινοβουλευτισμό) ποιο από τα μέλη της κυρίαρχης τάξης θα αντιπροσώπευωτσαλαπατούσε - καταπίεζε (λογοπαίγνιο του Μαρξ  μεταφρασμένο από τη γερμανική έκδοση)  το λαό μέσα από το κοινοβούλιο, ΤΩΡΑ η καθολική ψηφοφορία χρησιμεύει στο λαό, που ήταν οργανωμένος σε κομμούνες (Δήμους - κοινότητες), ΟΠΩΣ το ατομικό δικαίωμα εκλογής χρησιμεύει σε κάθε εργοδότη για να αναζητά εργάτες (εκτελεστικά όργανα), επιστάτες και λογιστές για την εταιρεία του.
Και είναι αρκετά γνωστό ότι τόσο οι εταιρίες όσο και τα άτομα,  όταν πρόκειται για τις πραγματικές υποθέσεις τους, ξέρουν συνήθως να βρίσκουν τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση και, αν καμιά φορά γελαστούν, τότε ξέρουν πώς να επανορθώσουν γρήγορα το λάθος τους!!!»

Σημείωση: Δηλαδή οι εκλεγμένοι (σύμβουλοι)  θα είναι εκτελεστικά όργανα της  κομμούνας όπως είναι εκτελεστικά όργανα του εργοδότη οι εργάτες ή οι επιστάτες, οι λογιστές κλπ.

3. «…Σε ένα σύντομο πρόχειρο σχέδιο για την εθνική οργάνωση (παγκοινωνική) που η κομμούνα δεν πρόλαβε να το επεξεργαστεί πάρα πέρα, ορίζονται ρητά ότι η κομμούνα θα αποτελούσε την πολιτική μορφή ακόμα και του πιο μικρού χωριού και ότι στην ύπαιθρο ο τακτικός στρατός θα αντικατασταινόταν από μια λαϊκή πολιτοφυλακή με εξαιρετικά σύντομο χρόνο θητείας.
Οι αγροτικές περιοχές θα διαχειρίζονταν τις κοινές τους υποθέσεις με μια συνέλευση από αντιπροσώπους στην πρωτεύουσα του νομού και οι νομαρχιακές αυτές συνελεύσεις, με τη σειρά τους, θα στέλνανε βουλευτές στην εθνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι. Οι βουλευτές θα μπορούσαν να ανακληθούν κάθε στιγμή και θα έπρεπε να δεσμεύονται από ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ  εντολές των εκλογέων τους.»

Σημείωση:
Εδώ ο Μαρξ λέει πεντακάθαρα ότι οι εκλεγμένοι θα πρέπει να δεσμεύονται από ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ-ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΕΣ εντολές των εκλογέων τους. Δηλαδή οι εκλεγμένοι θα πρέπει να δρουν ΚΑΤ  ΕΝΤΟΛΗ του λαού (του οργανωμένου σε κομμούνες) και τούτο φυσικά αποκλείει να δρουν στο ΟΝΟΜΑ του.  Το να δρούσαν στο ΟΝΟΜΑ του θα σήμαινε ότι θα μπορούσαν να έκαναν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι τους και μετά να είχαν τη δικαιολογία ότι εξέφρασαν  στο όνομα του λαού αυτό που θεωρούσαν οι ίδιοι σαν το καλό του λαού (όπως κάνουν σήμερα στις κοινοβουλευτικές ή στρατιωτικές ολιγαρχικές δικτατορίες.)
Την  ΜΕΓΙΣΤΗ  λοιπόν εξουσία την έχει ο ΛΑΟΣ (ένοπλη και νομοθετική) και ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΕΙ τους εκλεγμένους του να εκτελέσουν  ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ εντολές.

Επίσης ένα άλλο συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί από την πιο πάνω μορφή οργάνωσης της προτεινόμενης κοινωνίας είναι το εξής:

Στα διάφορα συμβούλια της κομμούνας θα μπορούσαν δυνητικά να εκλεγούν και άτομα που δεν ανήκαν αποκλειστικά στην εργατική τάξη αλλά ανήκαν γενικά στον εργαζόμενο λαό και έτσι είχε γίνει και στην κομμούνα.

Η δικαστική εξουσία κατά τον  Μαρξ

Ο Μαρξ γράφει συνοπτικά στο βιβλίο του για την Παρισινή κομμούνα:

«…Οι δικαστικοί λειτουργοί χάνουν εκείνη τη φαινομενική ανεξαρτησία τους, που χρησίμευε μόνο και μόνο για να σκεπάζει τη χαμερπή τους υποταγή σε όλες τις αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις, στις οποίες έδιναν με τη σειρά τους όρκους πίστης και τον αθετούσαν κάθε φορά.
 Όπως ΟΛΟΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε στο εξής και αυτοί να εκλέγονται, να είναι υπεύθυνοι και να μπορούν να ανακληθούν.»

Από ότι συμπεραίνουμε λοιπόν, οι δικαστικοί λειτουργοί θα είναι κάτω από τον έλεγχο του λαού. Θα είναι αιρετοί, ελεγχόμενοι και ανακλητοί από το λαό.

Σχόλιο:
Αυτό λοιπόν το πολιτικό σύστημα προτείνουν οι Μαρξ και Ένγκελς.
ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΑ μπορούμε να πούμε ότι ο Μαρξ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, Όλη η Ένοπλη, η Νομοθετική και η Δικαστική Εξουσία να ανήκει στους Λαούς (ΟΕΝΔΕΛ).
Τα επόμενα ερωτήματα που τίθενται είναι 

α. το πώς ονομάζουν αυτό το πολιτικό σύστημα και β. αν αυτό το πολιτικό σύστημα είναι το περιεχόμενο της δικτατορίας του προλεταριάτου δηλαδή αν δια μέσου αυτού του συστήματος επιβάλλεται στην αστική τάξη πολιτικά και θα πρέπει (μαζί με τους συμμάχους του) να επιβάλει τη θέλησή του κατόπιν στην αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων..

Η απάντηση είναι πως το ονομάζουν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ και πως πράγματι είναι η πολιτική μορφή για την επιβολή της θέλησης του προλεταριάτου (δικτατορία του προλεταριάτου).

Ο Ένγκελς στο κείμενό του για την κριτική του προγράμματος της Ερφούρτης, γράφει το πιο κάτω απόσπασμα:

««Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ  είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας και η εργατική τάξη μπορούν να έλθουν στην εξουσία ΜΟΝΟ με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ*. Αυτό (το πολιτικό σύστημα) είναι ακόμα Η ΕΙΔΙΚΗ* (συγκεκριμένη) ΜΟΡΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ όπως απέδειξε ήδη η μεγάλη Γαλλική επανάσταση...»

(Παραθέτουμε το ίδιο απόσπασμα  στα γερμανικά και στα αγγλικά γιατί οι μεταφραστές παίζουν «περίεργα» παιχνίδια)
Στα γερμανικά: Erstens. Wenn etwas feststeht, so ist es dies, daß unsre Partei und die Arbeiterklasse nur zur Herrschaft kommen kann unter der Form der demokratischen Republik. Diese ist sogar die spezifische Form für die Diktatur des Proletariats, wie schon die große französische Revolution gezeigt hat.
Στα αγγλικά: First. If one thing is certain it is that our party and the working class can only come to power under the form of a democratic republic. This is even the specific form for the dictatorship of the proletariat, as the Great French Revolution has already shown.
( Μια μετάφραση αυτού στα ελληνικά είναι πχ η μετάφραση της "σύγχρονης εποχής" στην έκδοση του 2012.  Όποιος προσέξει τη μετάφραση θα δει ότι μερικές λεξούλες "χειρουργικά βαλμένες" (μια, της) αλλάζουν αρκετά την ουσία του αποσπάσματος.
"Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση  είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας και η εργατική τάξη μπορούν να έλθουν στην εξουσία μονάχα με την πολιτική μορφή της ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Η δημοκρατία αυτή είναι μάλιστα ΜΙΑ ιδιότυπη μορφή  ΤΗΣ  δικτατορίας του προλεταριάτου όπως απέδειξε ήδη η μεγάλη Γαλλική επανάσταση...")

Ο δε Μαρξ στο βιβλίο του για το γαλλικό εμφύλιο γράφει:
«Άμεση αντίθεση της αυτοκρατορίας ήταν η κομμούνα. Ήταν η καθορισμένη μορφή μιας τέτοιας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  που όφειλε να εξαλείψει όχι μόνο τη μοναρχική μορφή της ταξικής κυριαρχίας αλλά και την ίδια την ταξική κυριαρχία.»
Από τα πιο πάνω συμπεραίνουμε με βεβαιότητα ότι;

1) Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ της κομμούνας το ονομάζουν δημοκρατική ρεπούμπλικα και δημοκρατία και είναι δημοκρατία.
2)  ΜΟΝΟ δια μέσου αυτού του πολιτικού συστήματος ( ουσιαστικά ΟΕΝΔΕΛ) η εργατική τάξη (και οι σύμμαχοί της) μπορεί να κατακτήσει και να κατέχει την εξουσία.
3) Αυτή η  δημοκρατία είναι η ειδική  (συγκεκριμένη) μορφή δημοκρατίας όπου μπορεί και πρέπει να ασκηθεί η επιβολή της θέλησης του προλεταριάτου (και των συμμάχων του) πάνω στην ολιγαρχική αστική τάξη) δηλαδή η δικτατορία του προλεταριάτου.
Και αν το συνδυάσουμε με την πρώτη πρόταση του αποσπάσματος βγάζουμε το βέβαιο συμπέρασμα ότι η δημοκρατία αυτή (του ΟΕΝΔΕΛ) δεν είναι απλά Η ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΡΦΗ  πολιτικού συστήματος για τη δικτατορία του προλεταριάτου αλλά και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΟΡΦΗ.
Και όλα αυτά για να λειτουργήσουν σαν μοχλός για να μπορέσουν κατόπιν να ανατραπούν οι σχέσεις παραγωγής  δηλαδή να ολοκληρωθεί ο σοσιαλισμός και να πάει η κοινωνία στον κομμουνισμό. Ετούτο συμπεραίνεται από το απόσπασμα του Μαρξ στο βιβλίο του «ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία»:

« Η πολιτική κυριαρχία του παραγωγού δεν μπορεί να υπάρχει  παράλληλα με τη διαιώνιση της κοινωνικής  υποδούλωσης.
Γι αυτό η ΚΟΜΜΟΥΝΑ   -  στην οποία όλη η ένοπλη εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική θα ανήκει στο λαό (ΟΕΝΔΕΛ) - δηλαδή η δημοκρατική ρεπούμπλικα), θα έπρεπε να χρησιμεύσει σαν ΜΟΧΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ οι οικονομικές βάσεις που πάνω τους στηρίζεται η ύπαρξη των τάξεων και επομένως η ταξική κυριαρχία». 

Είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι η κομμούνα διήρκεσε μόνο 72 μέρες.

Και όμως. Παρότι λέει εμφανέστατα ότι η δημοκρατία του «ΟΕΝΔΕΛ» είναι το μοναδικό πρόταγμα, παρότι λέει ότι είναι η μοναδική μορφή πολιτικού συστήματος δια μέσου του οποίου μπορεί να ασκηθεί η δικτατορία του προλεταριάτου κάποιοι δύσπιστοι μπορεί να προβάλουν την αντίρρηση ότι αυτό δεν είναι η δικτατορία του προλεταριάτου γιατί δεν αναφέρεται ρητά ή ακόμα με μεγαλύτερη σαφήνεια.
Όμως ο Ένγκελς το ισχυρίζεται και είναι σαφής.
Στην τελευταία παράγραφο του προλόγου του στο βιβλίο του Μαρξ « ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία»  ο Ένγκελς λέει πεντακάθαρα:
« Τον τελευταίο καιρό, το σοσιαλδημοκράτη  φιλισταίο τον πιάνει ξανά ένας ιερός τρόμος όταν ακούει τις λέξεις: δικτατορία του προλεταριάτου. Ε, λοιπόν κύριοι θέλετε να μάθετε τι λογής είναι αυτή η δικτατορία; Κοιτάξτε την Παρισινή κομμούνα. Αυτή ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου».

Σχόλιο: Η έννοια της δικτατορίας την εποχή του Μαρξ δεν χαρακτήριζε κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό σύστημα. Απλά είχε τη σημασία του επιβάλλω  και  υπαγορεύω. Έτσι η έννοια της δικτατορίας του προλεταριάτου σημαίνει επιβολή και υπαγόρευση της θέλησης του προλεταριάτου πάνω στην αστική τάξη. Και η πρώτη  βασική επιβολή ή υπαγόρευση είναι η επιβολή πάνω στην ουσία του πολιτικού συστήματος. (Η αστική τάξη θέλει και επιβάλλει εκείνο το πολιτικό σύστημα όπου οι λίγοι - δικοί της- να κατέχουν την ένοπλη εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία για να μπορεί δια μέσου αυτού του μηχανισμού να επιβάλλει και τη θέλησή της πάνω στην οικονομία, πάνω στις παραγωγικές σχέσεις. Το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα είναι θέμα ζωής ή θανάτου για την αστική τάξη.)
Με την επιβολή  λοιπόν,  από την εργατική τάξη και το λαό  το πολιτικό σύστημα της δημοκρατικής ρεπούμπλικα (ΟΕΝΔΕΛ) ανοίγει ο δρόμος για τις ΣΤΑΔΙΑΚΕΣ αλλαγές στις παραγωγικές σχέσεις.

Μαρξ στο βιβλίο του «ο γαλλικός εμφύλιος» 
 «..Ξέρει (η εργατική τάξη) ότι για να πετύχει την απελευθέρωσή της και την συνδεδεμένη με αυτήν ανώτερη μορφή ζωής, προς την οποία τείνει ακατάσχετα  η  παρούσα κοινωνία με την οικονομική της ανάπτυξη, θα πρέπει να περάσει από μακροχρόνιους αγώνες  (σταδιακά) και από μια σειρά από  ιστορικές διαδικασίες (προτσές),  που θα αλλάξουν ολότελα και τις συνθήκες και τους ανθρώπους. Δεν έχει να πραγματώσει ιδανικά  αλλά να απελευθερώσει ΜΟΝΟ εκείνα τα στοιχεία (σταδιακά) της νέας κοινωνίας που αναπτύχθηκαν στους κόλπους  της αστικής  κοινωνίας που καταρρέει».


Μαρξ στο «μανιφέστο».
« ….Είδαμε ήδη πιο πάνω ότι το πρώτο βήμα στην εργατική επανάσταση είναι η ανύψωση του προλεταριάτου σε άρχουσα τάξη, η κατάκτηση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Το προλεταριάτο θα χρησιμοποιήσει την πολιτική του κυριαρχία για να ΑΠΟΣΠΑΣΕΙ ΣΤΑΔΙΑΚΑ από την αστική τάξη και το κεφάλαιο, για να συγκεντρώσει όλα τα εργαλεία παραγωγής στα χέρια του κράτους*….» * (*Κράτος όχι με την πραγματική έννοια του όρου)


ΥΓ Το πολιτικό πρόταγμα του Μαρξ -ΟΕΝΔΕΛ- είναι το μοναδικό πρόταγμα όπου η εργατική τάξη και οι λαοί ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ  να προβάλουν στο σήμερα. Ήταν και είναι πάντα επίκαιρο και αξεπέραστο. Παρά τις τεράστιες ιστορικές διαστρεβλώσεις του
παραμένει ο μόνος δρόμος και η μόνη ελπίδα για τους λαούς.

Η εποχή μας απαιτεί την ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ του Μαρξικού ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ και ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΟΥ προτάγματος.  Είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.  Ή το λαϊκό κίνημα θα προτάξει σαν άμεσο στόχο το ΟΕΝΔΕΛ, σαν αντίπαλο δέος του ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος του καπιταλισμού  (σαν αποκλειστικό σταθμό για την μετέπειτα αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων) ή η βαρβαρότητα και η εξαθλίωση θα λάβει τεράστιες και πρωτοφανείς διαστάσεις.Και για να το προτάξει καλύτερα θα πρέπει να γίνει καθαρισμός από τα δηλητήρια και τα σκουπίδια που το γέμισαν οι διάφοροι «μετά Χριστόν προφήτες..». Να φύγουν εντελώς από τη μέση όλες εκείνες οι αντιλήψεις πουν κατέστρεψαν εντελώς το Μαρξικό κομμουνιστικό πρόταγμα και το αντικατέστησαν με το αντικομμουνιστικό - αντικοινοτιστικό πρόταγμα που στην ουσία του ΤΕΛΙΚΑ θέλει  το "ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ". Να φύγει από τη μέση αυτό το αντικομμουνιστικό πρόταγμα, που οι υπερασπιστές του το έχουν βαπτίσει κομμουνιστικό.
(Οι πιο πολλοί από άγνοια και κάποιοι από προσωπική εξουσιολαγνεία)

Το κεντρικό σύνθημα - στόχος όλων των λαϊκών κινημάτων θα πρέπει να είναι το
ΟΕΝΔΕΛ ΤΩΡΑ.   . Η κάθε διεκδίκηση θα πρέπει να συνοδεύεται από αυτό το σύνθημα  που είναι ο άμεσος πολιτικός καθοριστικός στόχος.

ΟΕΝΔΕΛ  -  ΕΚΚ

( ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ)